دیابت نوع یک:
در این بیماران به دلیل آسیب به سلول های لوزالمعده (پانکراس) تولید انسولین قطع میشود، در نتیجه قند تجزیه شده از غذا نمیتواند وارد سلول ها شده و همین مسئله افزایش شدید قند خون را سبب می شود. دیابت نوع یک معمولاً در کودکان و نوجوانان دیده می شود تاکنون علت مشخصی برای بروز آن کشف نشده است اما متخصصان عوامل زیر را در بروز دیابت نوع ۱ موثر می دانند.
۱-زمینه ژنتیکی
۲-فاکتورهای محیطی:
الف-عفونت های ویروسی مثل سرخجه مادرزادی، اوریون و بعضی ویروسها.
ب-رژیم غذایی: تغذیه با شیر مادر ریسک دیابت را کاهش میدهد.
کمبود فاکتورهای غذایی از جمله اسید چرب امگا ۳، ویتامین D، ویتامین C، روی و ویتامین E می تواند در افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع یک موثر باشد که در این میان کمبود ویتامین D به دلیل نقش تنظیم کننده در سیستم ایمنی بدن محتمل ترین است.
ج- استرس های روانی: استرس با افزایش خطر ابتلا به دیابت همراه بوده است ولی مکانیسم آن دقیقا مشخص نشده است.
دیابت نوع ۲:
در این دسته از بیماران انسولین وجود دارد اما بدن نسبت به انسولین تولید شده مقاوم است است بنابراین قند نمیتواند وارد سلول ها شود و قند خون افزایش می یابد. دیابت نوع دو افراد بالای ۳۰ سال در افراد با استعداد چاقی دیده می شود.